Streeklekkers uit Amstelland
Mijn ouders vroegen vroeger weleens of ik een rondje Rondehoep met hen wilde fietsen. Dat rondje bracht ons langs de Amstel en dan fietsten we ongeveer 30 km om de bijzondere polder in Amstelland. Af en toe stapten we van onze fiets om een baltsende grutto, tureluur of een enkele slobeend met een verrekijker te begluren. Als kind groeide ik op als echte vogelliefhebber.
Dus toen de vogelbescherming mij vorige week vroeg een bijeenkomst te begeleiden die over weidevogels ging, kon ik geen nee zeggen. De vogelbescherming startte een project waarbij ze in het Amstelland, onder de rook van Amsterdam, op zoek gingen naar de beste streekproducten. Doel is dat stadse ondernemers en boeren met hart voor weidevogels samenwerkingen onderzoeken om ervoor te zorgen dat de zuivel uit dit gebied direct in Amsterdam op de markt komt. Het idee is dat boeren door directe afzet in de stad een betere prijs kunnen krijgen voor de melk en daardoor de financiële ruimte houden om weidevogelvriendelijk te ondernemen.
En zo streken we met een groep mensen in Amstelland neer. De ondernemers van IJscuypje maakten karnemelkijs, er was een bevlogen Syrische imker, ik proefde wijn van paardenbloemen, onkruidenboter en een kaas die smaakte alsof hij rechtstreeks uit de Bourgogne kwam. Die kaas was wel het winnende streekproduct en wordt gemaakt door een jonge Amsterdamse kaasmaakster, Mathilde van Otterloo. De kaas was rond, romig zacht en kwam in twee varianten: door as gerold en gewoon zo, vers. En hoewel de kaas die ik proefde nog maar een test was, wil ik u alvast waarschuwen. Mocht u een kaasje tegenkomen waarop een grutto is afgebeeld, aarzel niet en koop het. Veel beter wordt een rondje Rondehoep niet.
Door: Samuel Levie
