Berichten uit het Amstelland (1)
Vandaag sta ik te spitten. Het is late herfst en de grond moet winterklaar. Het evenwicht tussen het werken met het hoofd en de noodzakelijke lichaamsbeweging vraagt ook dringend om actie. Het in de grond steken van de schep is heerlijk, omdraaien en hup alles eronder. Een fijn ritme in een prachtige omgeving.
Ver boven de tuin en het weiland cirkelt de familie buizerd; ik hoor hun wat klagende hoge geluid. De ganzen op het land en soms de ooievaar. De eksters, de gaai, de koolmeesjes en het roodborstje vlak bij me wachtend op de omgekeerde aarde en alle verrukkelijkheden die er dan boven komen. Zonder te hoeven kijken weet ik waar ze zitten of vliegen. Maar dan: een ijselijke kreet! Eén die ik niet ken; wat kan dat nu zijn?
Ik kom overeind en kijk om me heen. Uit het weiland naast me komt langzaam iets grijs omhoog. De traagheid van een reiger? Nee, dat is het niet. Het is ook kleiner. Het is wel een vogel en er hangt iets onder aan. Met moeite maakt het hoogte en komt in mijn richting. Een prachtige blauwgrijze kleur. Ondertussen neemt de heisa in de tuin opvallend toe. Eksters krijsen, de merel geeft zijn paniek riedel en de katten van de buurman sprinten de bomen in; ze denken iets te kunnen grijpen. Als de grijze beweging eenmaal dicht bij mij is, ben ik verbluft. Zo’n prachtige voorstelling op ooghoogte is zeldzaam. Recht voor me vliegt een sperwer - vleugels uitgestrekt recht omhoog die met alle moeite een konijntje verplaatst naar zijn eetplek in de rode beuk verderop.
De ijselijke schreeuw die ik hoorde, was de doodsangst kreet van het konijntje. Even later is de rust weergekeerd. Ik besluit een ander fototoestel met statief te kopen en pak mijn schep weer op.
Marjolein
Heeft u ook iets bijzonders gezien of meegemaakt in het Amstelland en wilt u dat delen? Stuur uw verhaal en eventueel foto op naar info@beschermersamstelland.nl.
