Oud-werknemers vertellen vol passie over Kruitfabriek

Een mooi stukje Amstelland-geschiedenis herleefde zondag 9 juni 2024 aan de Amsteldijk-Zuid, het Amstelveense deel van Ouderkerk aan de Amstel. Oud-werknemers van de Kruitfabriek vertelden bij een pop-up tentoonstelling tijdens de Amstellanddag vol passie over hun werk en hoe ze de tijd op de fabriek beleefd hebben.

Willem van Bloemen, die het boek  ‘De buscruijtmaeckers te Ouderkerk  1718 – 1900’ schreef, gaf rondleidingen aan rijen bezoekers. Vaak mensen van wie familieleden in de fabriek hadden gewerkt. Of bezoekers die in één van de huizen van de Kruidmolen waren geboren. Maar ook gewoon mensen die jarenlang langsfietsten en zich altijd al afvroegen wat dit was.

Verhalen en nog eens verhalen

Oud-werknemers van de Kruitfabriek Jan Westera  en Cees Roolker waren eigenlijk van plan geweest alleen even langs te komen, maar eenmaal aan de praat kwamen de verhalen vanzelf. Ook andere oud-werknemers sloten aan, mensen die hun hele leven in de fabriek hadden gewerkt.

Werk was niet zonder gevaar

Aan de hand van de foto’s vertelden zij over de productie, de fabricage en het vervoer van de uiterst explosieve producten en halffabricaten. Over het werk dat niet zonder gevaar was en zwaar.

En ook over de huizen van de fabriek waar zij woonden (De Kruithuizen, ‘bazenwoningen’). Huizen die door de werknemers zelf gebouwd zijn. Het zijn inmiddels Rijksmonumenten. Bezoekers kregen bijzondere details te horen, bijvoorbeeld over de spouwmuren (pas veel later toegepast in huizenbouw) en over de waterleiding die direct van de Amstel de badruimte in kwam.

Belangstelling enorm

Stichting Beschermers Amstelland (SBA), organisator van de Amstellanddag, had niet voorzien dat de belangstelling voor de fabriek zo enorm zou zijn. “Geweldig dat dit zo leeft”, zegt SBA-bestuurslid Cornelia van der Weijden. “Eigenlijk ook begrijpelijk. Natuurlijk: er werd munitie gemaakt. Maar de directie van de Kruitfabriek zorgde goed voor zijn mensen. Niet voor niets bewaren oud-werknemers mooie herinneringen aan de tijd dat ze er werkten.”